Gene Ess (JP-US) tiltle: Ah-Bop music: Jazz release date: october 07, 2022 label: Simp Records promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Gene Ess © Rootsville 2022

Oorspronkelijk afkomstig uit Okinawa, Japan, is Ess geen onbekende in de schijnwerpers, als voormalig lid van het Rashied Ali Quintet dat samen met beroemdheden als Ravi Coltrane, Eddie Henderson, Carlos Santana en Archie Shepp heeft gespeeld. Op zijn vorige album Apotheosis werd Ess' band Fractal Attraction door Dan Bilawsky van Jazz Times beschreven als "een eenheid van opmerkelijke middelen en veerkracht". Het is vier jaar geleden dat Ess die cyclus van albums afsloot, allemaal uitgebracht op het SIMP-label. Hij keert terug met Ah-Bop - een opgefriste verschijning die nieuwe wegen inslaat, waarmee Ess voor het eerst de line-up van gitaar-bas-drums benadert die met zoveel variatie is aangepakt door enkele van Ess' favoriete gitaristen door de geschiedenis heen: John McLaughlin, Jim Hall en Pat Martino om er maar een paar te noemen. Het is een muzikale jeuk die Ess al heel lang vastbesloten is om te scratchen, een soort muzikale apotheose op zijn laatste gelijknamige album.

Ess beschrijft het hele album als een soort jazzliederencyclus, een vorm uit de wereld van de westerse klassieke kunstmuziek, gepopulariseerd door Schubert, waarbij kleinere stukken met elkaar verbonden zijn door een draad van motieven, ritmes en toetsen. Het album begint met het titelnummer "Ah-Bop", een stuk opgedragen aan de grote Britse jazzfusiongitarist Allan Holdsworth, een belangrijke invloed voor een groot aantal gitaristen in rock, metal en jazz. Na een conventionele hardbop-vorm geven kleine intervallen en ondeugende het een monnik-achtige kwaliteit, met Ess een behendige en vloeiende stem door zijn refreinen. "Waltz" zet het hardbop-thema voort op een ijzig, zwevend deuntje dat de vorm echt onderzoekt. Je kunt Ess' pogingen om in drievoud te luisteren horen op "Waltz", een fenomeen dat hij onlangs besprak in zijn YouTube-serie Divertimento, terwijl hij informatie van zijn mede-instrumentalisten in bijna realtime terugkoppelt.

"Yuki" is een vrouwelijke naam in Japan en vormt de titel van het vierde nummer, een donker melancholische melodie die diep nadenkend is. "Array" gaat in een heel andere richting; Ess beschrijft het als "een reeks polytonale gitaar over polyritmische baspartijen." Een intens gebraad op basis van een koppig vijftal, het benadrukt een meer rockende kant van Ess' muzikale persoonlijkheid, gevormd door te luisteren naar bands als Babymetal en door te werken met gelijkaardige muzikanten zoals de Armeense pianist Tigran Hamasyan. "Dark Blues" draait om een klassiek West-Afrikaans 'bembe'-ritme, voordat "Crossing" een contrasterende atmosferische ruimte geeft, schaarse noten die duidelijk klinken om een griezelig soundscape te creëren dat bijna buitenaards klinkt.

"Trance" is ritueel en intens, Ess' gitaar fungeert als een vat voor de levenslustige intensiteit van de compositie, voordat "End Credits" een passende afsluiting vormt van de muzikale reis van het trio. Hoewel het stuk overal een indringende natuurlijke G-figuur gebruikt, eindigt het met een gevoel van openheid: een vraagteken in plaats van een punt. Het is een ‘wordt vervolgd’, want Ess en het trio kijken naar de toekomst in deze volmaakte formatie.

tracks:

1. Ah-Bop (4:45)
2. Waltz (6:19)
3. Yuki (8:03)
4. Array (10:07)
5. Dark Blues (8:07)
6. Crossing (3:16)
7. Trance (6:09)
8. Ending Credits (9:11)